Sinds anderhalf jaar ben ik jeugdtrainer in het voetbal. Vorig seizoen trainde ik jongens van 11 en 12 jaar, dit seizoen pubers van 13 t/m 15 jaar. Laten we zeggen dat het dit seizoen een divers elftal is in heel veel opzichten. Juist dat maakt het ook ontzettend leuk en uitdagend, wekelijks moet je weer een weg vinden om bij de jongens de juiste snaar te raken zodat ze gemotiveerd blijven. Vorig seizoen ging dat uitstekend maar bij de leeftijdscategorie die ik nu train ligt dat toch net even anders. De basisschool is verruild voor de middelbare school, Playmobiel ligt op zolder om zodoende meer tijd door te kunnen brengen met de meiden. Kortom er gebeurt nogal wat, zowel mentaal als lichamelijk in deze fase van het leven, dit vraagt empathie, een luisterend oor maar ook duidelijke kaders.
Twee weken terug liep ik na de training met een jongen het veld af richting de kleedkamers. Het begin van het seizoen had hij het nogal lastig, hij had vooral moeite met luisteren en opdrachten uitvoeren. Naarmate het seizoen vordert gaat het met sprongen vooruit, ik vond het dan ook tijd voor een compliment. Terloops zei ik tegen hem dat ik vond dat hij goed had getraind en dat het de laatste weken fijn is om hem in de groep te hebben. Hierop was zijn antwoord; " zal wel, ik word toch nooit Christiano Ronaldo ". Ik ging hier niet op in maar vroeg hem wat zijn beste vak op school was. Hij keek me verdwaasd en met grote ogen aan omdat ik volgens hem zomaar van onderwerp veranderde. Hij besloot toch te antwoorden en zei; " wiskunde ". Daarop vroeg ik hem of hij net zo goed in wiskunde is als Albert Einstein. Uiteraard moest hij mijn vraag negatief beantwoorden.
En dat is nou precies wat ik onder de aandacht wil brengen. Kinderen, pubers en jong volwassenen zijn opgegroeid met internet en de bijbehorende social media. Het levert ontzettend veel positieve verandering op, de wereld ligt immers iedere minuut van de dag aan je voeten. Hierdoor is het met een beetje moeite mogelijk om je kennis te verbreden, een slimmer mens te worden. Maar vooral voor pubers kan het heel verwarrend zijn wat grote onzekerheid over het eigen zijn als gevolg heeft. Op Facebook, Instagram en Snapchat volgen ze hun idolen en zien ze constant verbeterde versie van zichzelf voorbij komen, althans dat denken ze. Dit proberen ze te compenseren door over iedere post een filter te gooien en het zodoende allemaal mooier te doen lijken dan het in werkelijkheid is. Op deze manier proberen de pubers hun sterren zo dicht mogelijk te benaderen, maar tot hun grote teleurstelling zal het ze nooit lukken want ieder individu is uniek. Door de perfectie die ze constant voorbij zien komen word hun eigenwaarde beetje bij beetje aangetast omdat ze dit zelf niet kunnen belichamen. Mijn advies aan alle puber is; laat het los! Durf jezelf te zijn door je te kleden zoals jij graag wil, durf je mening te geven met een eigen kritische blik, wees jezelf en draag het vooral uit. Als je je dagelijks voor doet als iemand die je zelf eigenlijk helemaal niet bent kom je steeds verder van jezelf af te staan waardoor je uiteindelijk zélf niet eens meer weet wie je nou echt bent. Ook zul je in het dagelijks leven steeds weer door de mand vallen, je presenteert online een heel ander beeld van jezelf waardoor mensen je in real life helemaal niet of gedeeltelijk zullen herkennen. En juist door puur te zijn ben jij uniek en zul je uiteindelijk veel meer gewaardeerd worden, door jezelf maar ook je omgeving. Je bent mooi zoals je bent!
Van Christiano Ronaldo en Albert Einstein is er maar één, je kan niet worden als zij, maar zij ook zeker niet zoals jij. Wanneer je iedere dag tevreden in de spiegel kunt kijken omdat je weet dat je een goed hart hebt, je naar eer en geweten handelt ben je oké. Je ouders zullen trots op je zijn en voor vrienden is het fijn om je in de omgeving te hebben omdat ze op je kunnen rekenen en op je kunnen vertrouwen. Juist als je gewoon jezelf blijft is er ook van jouw persoon maar één, één om mega trots op te zijn.
Reacties
Een reactie posten