Hielenlikker

De column die u nu leest is inmiddels de vijfde, iedere woensdag publiceer ik er één. De reden dat ik het doe is omdat ik het simpelweg leuk vind, tot nu toe zijn de reacties overwegend positief. Een leuke bijkomstigheid.

Het doel van een column is volgens mij mensen raken, op welke manier dan ook. Een column wordt gelezen omdat de lezer ontroerd wil worden, aan het lachen gemaakt wil worden, boos of geshockeerd wil worden. Het mag rode wangen of plaatsvervangende schaamte opleveren. Het is de visie van de columnist en de lezer heeft het er maar mee te doen. Er zijn weinig columnisten die emotie bij mij los maken. Het is vaak doorsnee gelul, als ik de eerste zin heb gelezen weet ik meestal wel hoe de laatste gaat eindigen. Een lap tekst die sociaal geaccepteerd is, op de tenen lopend schrijven omdat er geen enkel individu zich gekwetst mag voelen.

En dat is nou precies wat ik anders wilde doen. Zeggen waar het op staat, en ja dan kan het een keer gebeuren dat je bij een lezer de verkeerde snaar raakt. Helaas voor desbetreffende lezer. Gisteren had ik de column voor vandaag al af, het onderwerp was de hashtag Metoo, het ging over 1 geval in het bijzonder. Ik tikte als een bezetene op het toetsenbord, er zat mijn inziens alles in. Sarcasme, humor maar ook zeker een serieuze ondertoon. Ik voelde aan alles dat dit precies was wat veel meer mensen dachten, dat ik de juiste toon te pakken had. Heerlijk! Omdat ik er zelf razend enthousiast van werd liet ik het gelijk aan iemand lezen die dicht bij me staat. Ik kon niet wachten tot woensdag, iemand moest het alvast lezen!
Eenmaal uitgelezen gooide de lezer m'n tablet aan de kant en keek me aan met een dodelijke blik. Walgelijk! Smakeloos! Wie dacht ik wel niet te zijn om over dit onderwerp een mening te geven terwijl ik er mijlenver vanaf stond? Ik was niet goed bij m'n hoofd. Schoorvoetend en behoorlijk geschrokken kwam ik met een aantal tegenargumenten maar de persoon in kwestie was niet te vermurwen. Hoe haalde ik het in m'n hoofd om dit onderwerp met sarcasme aan te snijden en openlijk te delen?

Door de tirade besloot ik om de column waar ik zelf een gat van in de lucht sprong niet te publiceren. Te gevoelig voor de mening van een ander, in dit geval nog maar één. Ook ik heb dus niet de ballen om schijt te hebben aan wat de maatschappij toelaatbaar vindt. En juist dat is een karaktereigenschap die je moet bezitten om in welke branche dan ook de top te bereiken. Ik heb de keutel ingetrokken. Vanaf vandaag heb ik me eveneens aangesloten bij het legioen der hielenlikkers, meepraters, vleiers en onderdanen van deze maatschappij. Hopelijk herpak ik me de komende dagen en durf ik de column volgende week alsnog te plaatsen.

#Metoo