Doorgaan naar hoofdcontent

Youp

Youp,


Maandagavond zat je daar weer met je veel te dikke kop voor dat enge kleine brilletje dat je draagt bij Pauw aan tafel. Zelfingenomen als altijd vertelde je vol trots over je nieuwe bundel met columns, columns die je gebruikt om de frustratie van je af te schrijven. Je was je waarschijnlijk op jonge leeftijd al bewust van je ongelukkig postuur, te korte beentjes, buikje naar voren, lichtelijk uitpuilende ogen en een vlassig bosje haar die je schedel al snel maar voor de... helft bedekte. Wanneer je zo'n gedrocht op 20 jarige leeftijd in de spiegel aantreft zit er ook niets anders op dan hard van je af te schreeuwen om zo je eigen onzekerheid te maskeren. Dat zieke geestje van je inzetten als bliksemafleider, dit is je tot noch toe goed afgegaan. En al zou je nu door de mand vallen, het roest je geen hol meer. Met het afbranden van alles en iedereen heb je je pensioengerechtigde leeftijd gehaald, je zakken en zalen gevuld. Welbeschouwd zit er eigenlijk niets anders op dan waardering en bewondering voor je te hebben. Niemand anders met altijd maar veel te natte lippen, waar dan ook op tv of in de zaal was het gelukt om het zo ver te schoppen als jij. Waarschijnlijk hadden je ouders jouw lot al voorzien voordat je ter aarde kwam. Ouders met vertrouwen in hun schepsel hadden er Joep van gemaakt, de jouwe kozen voor Youp. Wanneer de enige mogelijkheid om carrière mee te maken was gefaald, had je je toch nog ergens mee kunnen onderscheiden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Je bent oké

Sinds anderhalf jaar ben ik jeugdtrainer in het voetbal. Vorig seizoen trainde ik jongens van 11 en 12 jaar, dit seizoen pubers van 13 t/m 15 jaar. Laten we zeggen dat het dit seizoen een divers elftal is in heel veel opzichten. Juist dat maakt het ook ontzettend leuk en uitdagend, wekelijks moet je weer een weg vinden om bij de jongens de juiste snaar te raken zodat ze gemotiveerd blijven. Vorig seizoen ging dat uitstekend maar bij de leeftijdscategorie die ik nu train ligt dat toch net even anders. De basisschool is verruild voor de middelbare school, Playmobiel ligt op zolder om zodoende meer tijd door te kunnen brengen met de meiden. Kortom er gebeurt nogal wat, zowel mentaal als lichamelijk in deze fase van het leven, dit vraagt empathie, een luisterend oor maar ook duidelijke kaders. Twee weken terug liep ik na de training met een jongen het veld af richting de kleedkamers. Het begin van het seizoen had hij het nogal lastig, hij had vooral moeite met luisteren en opdrachten uit...

Pupillenvoetbal op de schop

Nieuwe wedstrijdvormen Dit seizoen is het eerste seizoen dat ik actief ben als jeugdtrainer, dit zal ook gelijk het laatste seizoen zijn met de traditionele indeling voor de jeugd. Waar het vroeger F tm A junioren waren is het inmiddels al JO 9 ( voorheen F junioren ) tm JO 19 ( voorheen A junioren ). Vanaf volgend seizoen gaat dat nogmaals veranderen, vanaf dan krijgt ieder levensjaar, vanaf hun 5de tot de12de een aparte wedstrijdvorm. Daar waar de "specialisten" van de KNVB lyrisch zijn ben ik vooral sceptisch. Volgens het nieuwe model krijgen kinderen volgens de werkgroep meer balbezit en kunnen zo vaker scoren De allerkleinsten, jeugd onder de 6 jaar beginnen met een spelvorm van 2 tegen 2. Hebben ze er wel over nagedacht wat er gebeurt als topspeler van team A tegen Pietertje van team B speelt in deze vorm? Pietertje krijgt helemaal geen balbezit en binnen 10 minuten 15 doelpunten om de oren. Gevolg; Pietertje zit binnen de kortste keren huilend aan de zijlijn e...

Een vriend.

Afgelopen week was ik bij m'n grootmoeder, werkelijk een prachtig mens. Op het moment van schrijven is ze 86 jaar. Ondanks haar respectabele leeftijd is ze scherp van geest, rookt nog iedere dag een paar saffies en nuttigt 2 borrels per dag. Niet meer en niet minder, één tussen de middag en één na de koffie 's avonds. Voor een paar jaar terug kwam ik bij haar, en het eerste wat ze me vroeg was of ik een joint voor haar wou halen. Een joint!! Had ze de avond ervoor gezien in het programma Spuiten en Slikken. Leek haar ook wel wat, mij niet. Dit was dan ook gelijk de eerste en de laatste keer dat ik niet deed wat ze me vroeg. Als grootvader nog geleefd had was één blik genoeg geweest om haar zelf te doen twijfelen of ze nog wel goed bij haar hoofd was, waardoor het feest al eerder zou zijn afgeblazen. Helaas leeft grootvader niet meer. Toch was het wel typerend voor haar, ze komt van oorsprong uit een reizigersfamilie, ze staat overal voor open en alles is bespreekbaar. Toen ...